Kategoria: Dla mamy

Typowa reakcja wielu rodziców na płacz dziecka po upadku to tekst: „Oj przestań już, nic się przecież nie stało”. Jeszcze inni uciekają się do przekupstwa: „Jak przestaniesz płakać, to kupię ci lizaczka”. Na szczęście coraz mniej rodziców straszy płaczące dziecko laniem, żeby się uspokoiło, a przynajmniej nie robią tego publicznie.

Co zrobić, żeby szybko ukoić płacz dziecka?

Nasz sposób jest prosty, ale odstrasza wielu rodziców, ponieważ w pierwszej fazie dziecko będzie płakać jeszcze głośniej i mocniej. Za to krócej. O wiele krócej. A poza tym dzięki tej metodzie nawiążesz z dzieckiem dużo głębszą relację. O co więc chodzi?

1. Po pierwsze zachowaj spokój, ale pozwól dziecku na ból i smutek i nie zaprzeczaj jego uczuciom. Uwierz nam, strata ukochanej zabawki boli tak samo, jak wgnieciony błotnik na parkingu lub brzydka zadra na ulubionych szpilkach. Jest jeszcze boląca bosa stopa, która spotka klocek Lego.
2. Po drugie powiedz dziecku, że to rozumiesz. Czujemy ulgę, kiedy ktoś nas rozumie i tak samo jest w przypadku dziecka. Możesz powiedzieć: „Rozumiem, że boli Cię nóżka, chodź, przytul się do mnie”. To samo dotyczy nieudanego rysunku lub zgubionej zabawki. Zdanie „Rozumiem, że jest Ci przykro” trzeba wykuć na blaszkę.
3. Po trzecie sprawdźcie, co się stało. Razem oceńcie, czy wystarczy opatrunek w domu (w przypadku urazów) albo jak można naprawić pracę plastyczną lub zabawkę. Warto też pomóc dziecku szukać zguby i po prostu przejąć się jego bólem i postarać się szybko znaleźć choćby tymczasowe rozwiązanie. Omówienie zdarzenia może też pomóc dziecku zrozumieć, czego unikać w przyszłości albo jak zrobić coś lepiej / mniej niebezpiecznie.
4. Po czwarte odwróć uwagę dziecka od problemu. Jeżeli masz dziecko z tendencją do długiego roztrząsania trudności i nakręcania się, warto jednak przerwać ten cykl i postarać się odwrócić jego uwagę czymś innym. Jednak zbyt wczesne przejście do tej fazy może rozpętać histerię od nowa. Jeżeli dziecko nie czuje się traktowane poważnie, będzie chciało zwrócić Twoją uwagę na swój ból i pokaże Ci, jak bardzo cierpi. Dlatego bardzo ważne jest, żeby najpierw przyznać, że faktycznie ból i smutek są realne. Potem postarać się jak najlepiej ten problem rozwiązać. I dopiero na koniec nakierować uwagę dziecka na coś zupełnie innego lub włączyć je w planowanie dalszych kroków. Jeżeli dziecko coś zgubiło poza domem, można wspólnie spisać listę, gdzie pójdziemy szukać zabawki lub czapki. Dziecko może też przygotować plakaty z informacją o zgubie. Jest duża szansa, że z czasem dziecko zapomni o zagubionym przedmiocie albo jego ból z czasem się zmniejszy i wywoła jedynie smutne wspomnienia, a nie niekontrolowany płacz.

Pamiętaj — relację z dzieckiem zaczynasz tuż po jego narodzinach i to jak ona wygląda, kiedy dziecko ma rok, dwa lub trzy, przekłada się na to, jak będziesz dogadywać się z Twoim nastolatkiem lub już dorosłym dzieckiem. Jeżeli będziesz traktować dziecko poważnie i z szacunkiem, jest duża szansa, że odpłaci Ci się tym samym.

Nie będziemy tutaj opisywać jak się robi film animowany, bo to nie o to chodzi. Chodzi o pomysł zabaw z dziećmi. Od jakiegoś czasu robimy z dziećmi serial animowany – Fenek i Kropka.

Nie chodzi tu o umiejętności montażu, kadrowania, malowania itp. Robimy filmy animowane z wykorzystaniem pluszaków na sznurkach, domków wyciętych z kartonu, śpiwora i karimaty. Dlaczego akurat śpiwór i karimata? Opiszę to później.

Pracę zaczynamy od ogólnego pomysłu i zarysu fabuły. Czyli np. Fenek i Kropka jadą na wakacje. Aby przygotować się do filmu trzeba wykonać kilka czynności:

1. Wiążemy nitki do głów pluszaków.
2. Przygotowujemy scenę z karimaty i śpiwora. To nie jest obowiązkowe. Śpiwór i karimata mają ten sam zielony kolor, który można potem w w programie Lightworks (darmowa wersja do użytku domowego) wyciąć (wyszukaj w internecie: Chroma Key) i podstawić inne tło.
3. Potem bierzemy telefon i nagrywamy

Po nagraniu wszystkich scen można je ze sobą złączyć w programie do edycji wideo (ja używam Lightworks) albo kręcić tak jedną scenę na film, aby nie było potrzeby montażu. I to już. Mamy własny film animowany.

Fenek i Kropka odcinek 2:

Dzieci bardzo lubią coś tworzyć, opowiadać bajki, wymyślać niestworzone historie. Dlatego najlepiej jest dać im ta możliwość. Teatrzyk ceni to prosty, kreatywny i rozwijający wyobraźnie sposób na zabawę z dziećmi.

Do zrobienia teatrzyku cieni potrzeba białego prześcieradła, lampki nocnej, kartonu i nożyczek.

Na kartonie rysujemy kontury postaci i wycinamy. Postacie nie muszą być idealne, mogą to być nawet kwadraty, koła i trójkąty. Chodzi tu o zabawę. Gonitwa trójkątów z kołami też może być śmieszna. Da dzieci liczy się ruch, wpadanie na ściany, przewracanie się itp. (jak stare filmy z Flipem i Flapem). Poza postaciami dobrze też jest wyciąć jakieś stałe elementy takie jak drzewa, domy itp. Dla chłopców czerwony kapturek jest zbyt nudny? Nie ma problemu przecież wilka może złapać statek kosmiczny i zawieźć na księżyc. Wszystko jest ograniczone tylko naszą wyobraźnią.

Po przygotowaniu postaci zawieszamy prześcieradło na sznurku, dwóch krzesłach itp. Włączamy lampkę kierując ją na prześcieradło i gotowe. Można siadać w kinie i oglądać. Warto przygotować na początku jakiś scenariusz, ale można też improwizować. Dla 2-3-4-latków musi być dużo ruchu zabawy i zwrotów akcji. Dla starszych dzieci możemy przygotować przedstawienie z bardziej rozbudowaną fabułą. Może to być jakaś bajka, lub sceny z filmu. Przy przedstawieniu, żeby ulepszyć nasze wysiłki można skorzystać z efektów dźwiękowych dostępnych przez internet. Są strony internetowe z darmowymi efektami (https://freesound.org/). Wybrać kilka dźwięków i odtwarzać w odpowiednim momencie na komputerze, albo komórce.

Jak dzieci obejrzą przygotowany spektakl to należy dać im czas na przygotowanie swojego. Dzięki temu mamy godzinę dla siebie :). Musimy również obejrzeć spektakl dzieci. Zapewniam was, że to będzie niesamowite przeżycie.

Dla potwierdzenia krótki filmik ze spektaklem przygotowanym przez dzieci: